Метафара — прыклады і вобразы

Кожны дзень любы чалавек кажа некалькі сотняў слоў. Гаворка розных людзей адрозніваецца ў залежнасці ад адукаванасці, начытанасці, сітуацыі зносін, прафесіі і нават настрою. Маляўнічыя, сакавітыя словы міжволі прыцягваюць нашу ўвагу. Гэта адбываецца таму, што гаворка такіх гутарковых віртуозаў вобразная і насычаная метафарамі. Простымі словамі метафару можна ахарактарызаваць як змяненне значэння слова ці выразы, перанос сэнсу слова на іншае з’ява ці аб’ект. Гэта моўная ўласцівасць актыўна выкарыстоўваецца ў прамовы, часам мы нават не заўважаем, што ўжываем тое ці іншае выраз у пераносным значэнні. Якой можа быць такая «сцёртая» метафара? Прыклады цалкам відавочныя: ножка крэсла, капялюшык цвіка, горкае расчараванне, рыльца бутэлькі, падэшва гары. У гэтых выразах пераноснае значэнне ўжо згублена.

Мастацкая літаратура — спрэс метафара. Прыклады з літаратуры, асабліва паэзіі, найбольш шырокія і цікавыя. Зразумела, адораныя паэты не проста ўстаўляюць метафарычнае слова, а паслядоўна развіваюць вобраз небудзь ўскладняюць яго супрацьпастаўленьнем двух метафар.


«Горкі мне мёд тваіх слоў» у Блока.

«Я хачу кинжальных слоў» у Бальмонта.

Тютчев, выкарыстоўваючы увасабленне і метафару, уяўляе зіму ў вобразе злы і злоснай жанчыны: «Зіма нездарма злуецца…».

Не толькі рускім паэтам уласціва звяртацца да такім спосабам ажыўлення паэзіі, як метафара. Прыклады з ангельскай паэзіі. Шэкспір, напрыклад, параўноўваў вочы каханай жанчыны з мігатлівымі зоркамі, а Бернс пісаў пра бурлівай, звеставанне крыві.

Больш:

Палітыка і мараль: суадносіны паняццяў у сучасным грамадстве

 Палітыка і мараль – гэта найбольш складаныя адносіны палітыкі да маральным нормам, прынятым у грамадстве. Абодва гэтыя паняцці ўяўляюць сабой арганізацыйныя і кантрольныя сферы соцыума, аднак, яны функцыянуюць у ім па-рознаму. Мараль закл…

Самая старая котка ў свеце

Самая старая котка на сённяшні дзень – Люсі. Гэта самае звычайнае жывёла нарадзілася ў далёкім 1972 годзе. Калі яе гаспадары даведаліся пра гэта, яны звярнуліся да ветэрынараў. Спецыялісты былі ўражаны станам гэтага жывёльнага. Котка выдатна ел…

Англійская рамантык Вордсворта малюе дзівосную паралель паміж чалавечым і прыродным. Ён параўноўвае маргаритку то «са сціплай манашкай, якая паступіла позірк», «каралевай, абчэпленай каронай з рубінаў».

У літаратуразнаўстве існуе тэрмін або індывідуальная аўтарская метафара. Прыклады такога пераносу выдатна ілюструюць моўнае чуццё і асаблівую пранікненне ўнутр жывога свету паэта з народу Сяргея Ясеніна. Менавіта таму так складана перакладаць рускіх аўтараў на еўрапейскія мовы. Метафары Ясеніна сапраўды ўнікальныя: снег параўноўваецца з срэбрам, плач завеі нагадвае яму працяглыя мелодыі цыганскай скрыпкі, восеньскія лісце колеру медзі, облетающая колерам чаромха асацыюецца з халодным снегам.

Невыпадкова менавіта ў творчасці рускіх паэтаў метафара атрымала асабліва магутнае развіццё. Узаемаадносіны паэтаў з грамадствам і ўладай заўсёды ў Расеі насілі складаны характар. Гэта адна з прычын, дзякуючы якім мы атрымліваем асалоду ад мудрагелістай прыгажосцю і вытанчанасцю вобразаў паэзіі.

Іосіф Бродскі праз усю сваю лірыку пранёс вобраз руху да смерці праз чараду пакут і выказаў гэта унікальнай метафарай пра раўніны і пагоркі. «Смерць — гэта толькі раўніны, жыццё – пагоркі, пагоркі».

Не менш колористичен і рускі фальклор, асабліва ругательная (обсценная) метафара. Прыклады мэтазгодна прывесці з фальклору, так як рускі мат у прыкладах не мае патрэбу.

Лёс прыйдзе, ногі звядзе, а рукі звяжа. Б’ецца, як рыба аб лёд.

Народная паэтыка дакладна адзначае кароткі міг жаночай маладосці, якая «сокалам» пралятае, «салаўём» просвистывает, «чорным крумкачом» кружыць.

Можна ўпэўнена сцвярджаць, што метафара – гэта прыклады і пацверджання глыбокай паэтычнасці рускай мовы і яго тонкай сувязі з усім існым светам.

DE: https://tostpost.com/de/news-und-gesellschaft/2604-metapher—beispiele-und-bilder.html

En: https://tostpost.com/news-and-society/12544-metaphor—examples-and-images.html

ES: https://tostpost.com/es/noticias-y-sociedad/2609-la-met-fora—ejemplos-de-im-genes-y.

html

KK: https://tostpost.com/kk/zha-aly-tar-o-am/2607-metafora—mysaldar-zh-ne-beyneler.html

PL: https://tostpost.com/pl/aktualno-ci-i-spo-ecze-stwo/2610-metafora—przyk-ady-i-obrazy.html

PT: https://tostpost.com/pt/not-cias-e-sociedade/2607-met-fora—exemplos-e-imagens.html

TR: https://tostpost.com/tr/haber-ve-toplum/2612-metafor-rnekleri-ve-resimleri.html

UK: https://tostpost.com/uk/novini-ta-susp-l-stvo/2609-metafora—prikladi-ta-obrazi.html

Нацыянальны імунітэт – не метафара, а рэальны сродак – Наша Слова штодзень

Выданні, Мова 11

У гісторыі Беларусі не раз здараліся эпідэміі чумы, халеры, “гішпанкі” іншых пошасцяў. У тыя часы медыцына была значна слабей развіта. Але людзі звярталіся да  Вышэйшых сілаў з просьбай аб дапамозе, аб выбаўленні ад хваробы.

Прыкладам можа служыць касцёл св. Роха на Залатой горцы ў Менску, сродкі на які складалі на знак падзякі святому Роху за выбаўленне ад халеры, насыпаўшы цэлую горку залатых манет.

Сёння мы маем высокатэхналагічную развітую медыцыну і спадзяёмся, што яна дапаможа. Але ці не павінны мы павышаць сваю духоўнасць, умацоўваць веру, падымаць дух, звяртаючыся да прыкладаў у беларускай гісторыі і літаратуры?  З гэтымі пытаннямі мы звярнуліся да вядомага гісторыка, пісьменніка і паэта, аўтара больш 30 кніг прозы, вершаў, эсэ і гістарычных нарысаў, спадара Уладзіміра Арлова.

 

 – Эпіграфам да гэтага адказу я ўзяў бы нядаўнія словы мітрапаліта Тадэвуша Кандрусевіча пра тое, што трэба маліцца так, нібы ўсё залежыць толькі ад Бога і рабіць так, нібы ўсё залежыць толькі ад нас.

Узгадайма найперш нашага знакамітага доктара Францішка Скарыну. Ён бліскуча здае экзамен у Падуанскім універсітэце, першым з усходніх славян атрымлівае навуковую ступень доктара медыцыны і неўзабаве, не адракаючыся ад лекарскай практыкі, бярэцца за пераклад Бібліі, каб даць свайму народу “броні духоўныя”.

– Як Вы лічыце, ці можам мы ўмацаваць наш імунітэт, звяртаючыся да беларускай мовы, літаратуры? Бо нездарма сказаў наш класік: ” Не пакідайце мовы нашай беларускай, каб не ўмёрлі!” Магчыма, беларускасць, закладзеная ў падсвядомасці, абароніць нас, як ген нашай нацыі, ген жыцця?

– Я пагаджаюся з тымі, хто лічыць, што паняцце “нацыянальны імунітэт” – не метафара, а рэальны, магутны (калі гэты імунітэт сапраўды выпрацаваны) сродак супрацьстаяння як эпідэміі духоўнай кшталту ўсюдыіснай заразы “русского мира”, так і эпідэміі віруснай. Калі мы ўсведамляем сябе нацыяй, а нашу краіну – сваім домам, які мусім пакінуць дзецям і ўнукам, мы, безумоўна, адчуваем нязмерна большую адказнасць за сябе і бліжняга, чым адчувае атамізаванае насельніцтва.

Мове разам з агульнанацыянальнай гістарычнай памяццю тут належыць неацэнная роля. Так, гістарычна Беларусь ніколі не была, а значыць, і не будзе монамоўнай, як не была і монаканфесійнай або монанацыянальнай, аднак менавіта беларуская мова ёсць тым “цэментам”, які змацоўвае нас у нацыю. Не было б яе – не існавала б і нашай дзяржаўнасці. Улюбёныя апанентамі гэтай думкі прыклады некаторых іншых еўрапейскіх дзяржаваў або Лацінскай Амерыкі, тут не спрацоўваюць, але гэта ўжо тэма для іншай размовы.

Карацей кажучы, калі б не існавала беларускай мовы, не існавала б і нашых расейскамоў-ных, хоць і беларускацэнтрычных суайчыннікаў. Адкуль бы ўзялася тады гэтая іхняя “цэнтрычнасць”?

– Якія творы ў сусветнай і беларускай літаратуры для Вас з’яўляюцца жыццясцвярджальнымі? Што Вы перачытваеце ў гэты час?

 – Пералік можа атрымацца фантастычна доўгі. У мяне вялікая бібліятэка з некалькіх тысяч тамоў. Як на цяперашні час, калі мноства кніг нескладана знайсці ў інтэрнэце, такі кнігазбор выглядае празмерным і прымушае мяне раз-пораз шчодра дзяліцца з публічнымі і школьнымі бібліятэкамі. Але аснову бібліятэкі захоўваю, бо гэта якраз тыя самыя жыццясцвярджальныя творы, пра якія вы пытаецеся. Мне шкада з імі развітвацца, бо некалі яны фармавалі мае светабачанне, светаразуменне і светаўяўленне.

Зрэшты, працягваць уплываць на гэтую трыяду і цяпер. Напрыклад, у дні эпідэміі я ўпершыню і з асалодаю прачытаў раман Мілана Кундэры “Неўміручасць”.

Паколькі я ўжо пачынаю адказваць на частку Вашага наступнага пытання, працягну. Перачытваю цяпер “Досведы”  французскага філосафа XVI стагоддзя Мішэля Мантэня, дарэчы, стваральніка шанаванага мною жанру эсэ. Перагортваю старонкі Бібліі ў перакладзе Васіля Сёмухі. Перад гэтым  заглыбляўся ў выбраныя мясціны чытанага раней выдатнага рамана сучаснага літоўскага пісьменніка Рычарда Гавяліса “Віленскі покер”. Па-беларуску кніга шматфарбна загучала, дзякуючы Паўліне Вітушчанцы, дачцэ Сержука Вітушкі, колішняга старшыні легендарнай менскай “Талакі”. Рэкамендую гэты раман кожнаму, хто любіць Вільню і добрую літаратуру з глыбокай рэфлексіяй.

Раю таксама звярнуцца да “Чарнобыльскай малітвы” Святланы Алексіевіч. У час эпідэміі гэтая кніга нагадвае кожнаму, што чалавецтва зноў памылілася (будзьма спадзявацца, не фатальна), лічачы сябе валадаром прыроды.

Жыццясцвярджальна гучыць увогуле кожная таленавітая кніга. Некаторыя мае знаёмыя карыстаюцца вольным часам, каб перачытваць улюбёныя рэчы Уладзіміра Караткевіча. Тым, хто яшчэ не ведае, хачу сказаць, што нядаўна выйшаў новы, 18-ты том цяперашняга 25-томніка Караткевіча. Кніга неверагодна жыццясцвярджальная і абсалютна нечаканая! Яе склалі 600 малюнкаў нашага класіка, дзе вы знойдзеце і біблійныя сюжэты, і адметную велікодную паштоўку, і партрэты калегаў ды сяброў, і галерэю герояў пісьменніка. Сярод гэтых герояў знайшлося месца славутаму зайцу, што варыць піва. Хай бы дасціпны малюнак з апетым Караткевічам чатырохлапым піваварам натхніў айчынных півавараў на заснаванне піўнога фэсту. Такая імпрэза магла б стаць часткаю будучага вялікага фэсту, што рыхтуецца да сёлетняга 90-годдзя пісьменніка і павінен стаць традыцыйным. Гэты ж каранцін-самаізаляцыя некалі, мабыць, скончыцца.

– Над чым Вы працуеце ў перыяд самаізаляцыі, чым падтрымліваеце сябе і сваіх родных?

– А працую я цяпер найбольш над падрыхтоўкай да друку новага, ужо чацвёртага выдання маіх “Імёнаў Свабоды”. Гэта надзвычай важная для мяне кніга. Цяпер у ёй будзе 366 герояў. Будзеце чытаць з яе штодня па кароткім аповедзе – хопіць акурат на цэлы год, нават на высакосны. Сярод  маіх герояў і гераіняў – асобы знакамітыя і тыя, чыіх імёнаў вы не знойдзеце ў энцыклапедыях. Але ўсіх аб’ядноўвае  змаганне за свабоду ў самых розных яе вымярэннях, а таксама – імкненне жыць у вольнай незалежнай Айчыне. З кімсьці мне выпала быць добра знаёмым, хтосьці жыў у іншую эпоху, ды кожны нечым паўплываў на мой характар, на мой светапогляд, урэшце на тое, што я стаў пісьменнікам. Зямныя шляхі гэтых людзей завяршыліся, аднак доўжацца ў маёй памяці.

У новым выданні семдзесят новых герояў, пачынаючы ад Міхала Клеафаса Агінскага і Уладзіслава Сыракомлі і сканчваючы  нашымі сучаснікамі: Васілём Сёмухам, Юрыем Хадыкам, Міхалам Анемпадыставым, Наталяй Санько…

Новыя старонкі прысвечаны паўстанцам і паўстанкам 1863 года – Зыгмунту Серакоўскаму і ягонай жонцы Апалоніі з роду Далеўскіх (яе найцікавейшыя мемуары ў перакладзе Станіслава Судніка друкаваліся ў “Нашым слове”), Людвіку Звяждоўскаму, нарачонай Кастуся Каліноўскага Марыі Ямант, Зыгмунту Мінейку, які пазней стаў ганаровым грамадзянінам Грэцыі. Самі за сябе гавораць беларускаму чытачу імёны Барыса Кіта, Ніла Гілевіча, Валерыя Маракова, Алены Кіш.

Калі ўжо згадаў гэтую народную мастачку, дадам, што новымі героямі кнігі сталі яе прафесійныя калегі Віктар Маркавец, Гаўрыла Вашчанка, Людміла Русава. Мяне вельмі ўразілі лёсы іншадумцаў, а затым савецкіх палітвязняў Браніслава Ржэўскага і Сяргея Ханжанкова. У ліку новых герояў літаратары Уладзімір Жылка і Мойшэ Кульбак, Алесь Ліпай і Таццяна Зіненка, Пятро Васючэнка і Уладзіслаў Ахроменка, педагог і краязнавец Алесь Белакоз, мовазнаўцы Зміцер Саўка і Марыя Лукашук, гісторык і грамадскі лідар з Баранавічаў Віктар Сырыца.

Назваць усіх ў гэтым невялікім інтэрв’ю я проста не магу, але ўспомню яшчэ адно імя – мастак, шматгадовы выкладчык маладзечанскай мастацкай школы Васіль Лазоўскі. Мне пашчасціла высветліць, што менавіта ён прывёз на векапомныя менскія Дзяды 1988 года бел-чырвона-белы сцяг, які тады быў публічна ўзняты ў Беларусі ўпершыню за некалькі дзесяцігоддзяў забароны.

У кнізе шмат трагічных лёсаў, але для мяне яна гучыць аптымістычна. Яна гаюча сведчыць: нас – нязмерна болей, чым здаецца ў хвіліны паняверкі і роспачы. Няхай мае “Імёны”, якія павінны выйсці ў Бібліятэцы Радыё Свабода, стануць аптымістычнымі і для вас!

Гутарыла Эла Дзвінская.

Метафора | Ťaháky-referáty.sk

ťaháky-referáty / slovenský jazyk / literatúra


1 2 3 4 5

Slovenský Jazyk • 2 Strany (908 Slov) • čítané 260722 Krát • Hodnotené 1393-chítané 260722. prenáška) (z gréckeho μεταφορά — prenos, prenesenie) je prenesenie významu lova na základe vonkajšej podoby. Метафора je nepriamym, obrazným pomenovaním. На закладе подобной двоч явов (дейов, веки, власти) взникла главная классическая метафора.

Класическая метафора са заклада на здоровые воронки подобных явов, до попредиа са достава конотачна врства слова. Новодоба метафора са много раз рода на подкладе контраста, защищенности и защиты, на подкладе «краткое развитие» двох и через посредство взаимозависимых взаимозависимых областей.

Metafora ma obraznú (poetickú) и poznávaciu(noetickú) funkciu. Metafora sa používa na to, aby sa oživil prejav a aby sa vyzdvihla niektorá niektorá vlastnosť javu, aby vyjadrenie bolo názorné, obrazné. Vzdialenosti medzi pomenúvanou vecou a pomenovaním sa nazývajú asociačné polia.

Метафоры с точки зрения зрелости могут быть двоякими:

  • лексикализованная метафора — это назорное название, которое са поживает большим числом и достало са, напр. уши (na hrnci), глава (штату) atď.; mať veľké oči, mať kamenné srdce atď.
  • контекстная метафора — помогите ей в умелеком тексте, персонифицирующем и анимализирующем, напр. kvety hovoria, smútok prenasleduje, šťastie sa na neho usmialo, smola sa mu lepí na päty atď.

Okrem uvedených jednoduchých metafor exists aj rozvité metafory. Rozvité metafory sú také, keď sa pomocou celého textu názorne nepriamo niečo opíše alebo vysvetlí. Метафоры бьют развернуться наприкладе на площади целых баз, але эсте частейшие бьют розвите на площади назорней байки, параболы, анекдоты алебо втипу и многох дальше утваров тексту.
Невходная комбинация метафоры с названием katachréza, напр. Svoju chorú nohu kládol na ľahkú váhu.; Pes bol zakopaný v jeho pravej ruke. atď.

Slovenský zastaraný termín pre metaforu je prenáška, ide o nahrádzanie jedného slovom iného druhu, a to na základe prekvapivej podobnosti.


Метафора может выбрать розне других свойств:
 

  • Подобная упаковка с вару алебо штруктуры 2 0 0 зубов
  • Соответствующий týkajúca sa rozsahu a množstva – kvapka šťastia
  • Соответствующий týkajúca sa funkcie – глава родины
  • Подобности týkajúca sa miesta alebo polohy – čelo auta

 
Разрешить розне другие метафоры:
 
Классическая метафора

Закладка на здоровую явную информацию.
Do popredia sa dostáva významová vrstva slova.
Небо место
 
Новодоба метафора

Многократный взвод на защиту, на двох и виацерий взаимозаменяемый взъерошенный век.
Horký žiaľ jasný zrak kalí…
 
Генитивна метафора

Сположение двох подстатных лиц, других подстатных мено je v genitive.
Velebím ťa pán hnoja, sprievodca smrti, spevák na pahrebe noci…
Kohút detí, kohút mládencov a panien…
Kohút pušky, kohút plynovodu…
 
Lexikalizovaná metafora

Využíva sa najmä vo vecných textoch .
Джей образно выпршала, без са вьюжива в ховоровом стиле.
Поуживание с большим количеством, поощрение са достало до нормативных словников.
Mať smrť na jazyku
Horieť od hanby
Mať veľké oči
Mať kamenné srdce
Uši na hrnci
 
Básnické metafory rozdeľujeme aj na:
 
Jednoduché

Slnko je veľký básnik. ..
Tíško dvíha mesiac biele čelo…
Šťastie sa na neho usmialo…
Smola sa mu lepí na päty,…
 
Rozvité

Ó, mesto, loď! О флотилия! Hry vĺn! Дни самоет плне! / Периферия, на кторей лен веслом си бол в члне…
PO Dolinách RoziШли Sa Mraky, Horela roľa …
Vŕba Je Hustý Dážď, čo Zmeravel Prv, Než Sa Dotkol Zeme …

ďalShie Príklady Metafor:

vokieienke ZEREHEREHEREHEREHEREHEREENKEEREIENKEIENKEIENKEEREIENKEERIENKEIENKEIENKEERIENKEERIENKEERIENKEERIEN keď mi hráš, keď hudbou Beethovena celý naš byt až po strop napĺňaš…
Vietor duje horou hrubou…
На томто образку образ младости в подобе сумней младици и полет и кедр радусти, кoм 9002 метафоры…
otvára báseň…
Znášala ho, hej, tá ruka…

Odkazy


  • Metafora
  • Trópy — metafora

Kľúčové slová

(skús tiež tieto kľúčové slová)

metafora

Podobné referáty


Diskusia

(0 príspevkov)

Čo sú metafory ako ich používať Svojpomocné zdroje

Метафоры, которые часто используются в Испании, а также в отношении крупных клиентов. Kastílčina alebo spanielčina je veľmi bohatý jazyk, a preto je vždy dobré hovoriť o metaforách. Чо je to však metafora? Чапе са ако výraz súvisiaci с konkrétnym predmetom alebo myšlienkou, ale aplikovaný na iné slovo alebo frázu, čo naznačuje, že medzi týmito dvoma slovami existuje určitá podobnosť.

В испанском языке с часто поуживой, надпись: «Máte dve oči ako tve veezdy na oblohe.» Užitočnosť метафор может быть чапа так, же клади урчиты дораз на слова, кто са май zvýrazniť, ако в романтикей риши.

Index

  • 1 Другие метафоры
  • 2 На что служит метафоры?
  • 3 Метафора для метафоры
  • 4 Метафора для
  • 5 Прикладные метафоры

Другие метафоры

Список идее или метафоры, которые существуют, существуют разные типы:

  • обычный
  • Чистый
  • дополнительный

Existuje ešte niekoľko ďalších, ale každý typ má inú klasifikáciu v závislosti od toho, ako je fraza zostavená ako sa používa. Метафора назовите выше, ако приклад je bežnou metaforou: „Маш две очи ако две звезды на обологе.“

Поймите, пожалуйста, перед тем, как задать метафору для двух слов:

  • Первый номер:
  • Другой вид: выезды на улицу

Tento type metafory je bežný, pretože keďže medzi týmito dvoma pojmami Existuje vzťah, možno rovnako povedať, že A je B. Metafory predložkového complementu súé odlišnú. Наприклад ак говорите о „склененых очиах“ медь тимито двома поймами неможе быти примы взях претоже предложи тому брани а тым са става частым.

На что служит метафора?

Ak sa pozeráte na knihy, rozhovory alebo dokonca televízne programy, budete si môcť uvedomiť, že existsuje veľa metafor, ktoré sa používajú opakovane. Sú ideovým spôsobom vyjadrenia alebo prenosu myšlienok. Keď niekoho začujeme hovoriť: „Som rýchlejší ako guľky“, znamená to, že sa rýchlo napríklad vydá na miesto určenia.

Kedy použiť metaforu

Presne povedané, metafory by sa mali používať iba pri tvorivom písani, pretože vychádzajú z obrazného jazyka (nie z doslovného významu), a preto sutvdeni nepravdú sý. Je to však iba striktne povedané, pretože realita je taká, že metafory v spanielskom alebo kastílsko jazyku sa používajú denne a je to ďalší spôsob komunikácie s ostatnými menej doslovným a zábavnejsobôm0011 Не пугайтесь в других текстах alebo dielach! Radi ich používame každý den, aby sme dokázali zdôrazniť určité výrazy.

Метафоры су частенько неясны а могу са здат прилиш конверзачне на формальное заместительство. Jemná metafora sa niekedy zmení na formálnu prácu (najmä vo forme bežných fráz a klišé). To je v poriadku raz za ale najlepšie sa tomu vyhnúť, pokial je to možné, aby to neznelo priliš dusno.

Ak by ste napríklad písali článok o Abrahamovi Lincolnovi, znelo by dosť zvláštne povedať, že mal „srdce zo zlata“. В prvom rade je to klišé. По другому, не йе дослова правда. А по третьему, о Линкольнови тохо вела непови. Preto je lepšie povedať niečo konkrétnejšie a konkrétnejšie, napriklad „Pre Lincolna bol súcit jednou z najdôležitejších moralnych cností.“ A Potom, творческое может дать метафору, але потом, что СМЭ предтим поужили высветление, абы СМЭ в томто змысле лепшие почопили, ЧО мама на мысли.

Toto je preto dôležité mať na pamati. Pretože samotné metafory nedávajú zmysel, musite byť schopní správne ich kontextualizovať, aby mali ľahko pochopiteľný význam, aby ste vedeli presne, na alebo na koho sa konkrétne zameriavajú.

Metafora nie je prirovnanie

Existuje však rétorické zariadenie (ktoré si ľudia často mýlia s metaforou), ktoré budete neustále vidieť formálnym písmom. Je známe ako prirovnanie. Similes výslovne uvádza, že dve veci sú si rovné, namiesto toho, aby ich rovno porovnával s metaforou. Може быть большим ужиточным средством высветления златых мышленок:

  • So simile: Magnetosféra funguje ako veľké polarizované okno, chráni Zem pred slnečnými lúčmi a возможный приход части света и тепла.
  • Метафора: Magnetosféra je veľké tónované okno “

V prípade použitia metafor sa veta stane nesprávnym. Ale podobenstvo je užitočný nástroj na objasnenie spisovateľovej pointy. Nič z toho sa samozrejme netýka tvorivého písania. При творческом писании су метафоры мимориадне учинне, покой и незмешате!

Príklady metafor

Ďalej vám necháme niekoľko príkladov metafor, aby ste ešte lepšie pochopili, o čo ide, a preto ich každý deň používajte, ak sa vám páčia ako zdroj:

  1. Noc zdobili nebeské svetlušky. (Выезды света в ночи)
  2. Вечный сен. (Смрц)
  3. Квет живота. (Младеж)
  4. Sneh vo vlasoch hovoril o jej histórii. (Šedina vo vlasoch hovorila o jej histórii)
  5. Ústa mal ako jahodu. (Уста мал червене провокативне)
  6. Морске коне. (Одказ на влену)
  7. Tento projekt je v začiatkoch. (Niečo veľmi začínajúce)
  8. Je to svetlo, ktoré osvetľuje moje dni.